Reactie CM Gezondheidsfonds op het voorstel om remgeld bij huisartsen te indexeren

Luc Van Gorp: ‘Dit is nefast voor chronisch zieken en lage inkomens: willen we écht dat zij wegblijven van de huisarts omdat ze het geld niet kunnen missen?' 

CM Gezondheidsfonds is extreem bezorgd over het voorstel van de artsenvakbonden BVAS en Kartel om het remgeld voor de huisarts te indexeren. De vakbonden stellen dat dit voorstel 114 miljoen euro aan besparingen zal opleveren. Het verhogen van de eigen bijdrage via het remgeld zal volgens de artsenvakbonden patiënten ook weerhouden om te snel naar de huisarts te stappen. ​ 

‘Als elk zorgberoep zo redeneert, betekent dit een stevige meerkost voor de patiënt, zonder dat hij er iets voor terugkrijgt qua kwaliteit of toegankelijkheid. Als we de totaal te realiseren besparing op gezondheidszorg – om en bij het miljard – delen door het aantal Belgen, zal elke Belg deze legislatuur 83 euro uit eigen zak moeten bijdragen voor zorg’, zegt Luc Van Gorp, voorzitter van CM Gezondheidsfonds. 

‘Het is bovendien fout om te denken dat het remgeld de enige financiële bijdrage is die patiënten leveren. Ze betalen ook sociale zekerheid via lonen en belastingen, net om ervoor te zorgen dat ze in het geval dat ze zorg nodig hebben, enkel het remgeld moeten betalen’, zegt Van Gorp. 

Bijkomend is het zo dat patiënten niet alleen remgeld betalen, maar vaak ook supplementen, gezien steeds meer artsen zich deconventioneren. ​ ​ 

Chronisch zieken betalen de rekening 

Bovendien gaat remgeld niet om een éénmalige kost. Van Gorp: ‘Bekijk het eens vanuit de bril van iemand die chronisch ziek is en lange behandelingen volgt: je bent al snel vertrokken voor bijvoorbeeld 10 sessie bij de kinesist, dan betaal je elke keer remgeld. Hoe slechter je gezondheid is, hoe meer je dus betaalt. Het remgeld verhogen heeft verhoudingsgewijs een veel groter impact op chronisch zieken.’ Vandaag zijn volgens recente cijfers van Sciensano 32 procent van de Belgen chronisch ziek. ‘Het indexeren van remgeld is geen solidaire ingreep: we schuiven de rekening door naar de meest kwetsbaren.’ Chronische aandoeningen komen vaker voor bij ouderen, vrouwen, en mensen die financieel zwakker staan. 

Laagste inkomens het hardst getroffen 

We vergeten ook dat mensen met een laag inkomen procentueel gezien een veel groter stuk van hun inkomen aan zorg geven. ‘Voor hen zijn dat geen ‘kleine bedragen’, elke euro telt.’ ​ 

Uitstel van zorg heeft ook een kost 

We weten dat als mensen bang zijn dat ze een doktersbezoek niet kunnen betalen, ze er wegblijven. Als ze dan toch een arts zien, is dat meestal met een veel erger gevorderd probleem. Dat probleem oplossen, kost ons als maatschappij veel meer. Het is heel gevaarlijk om een ‘ontradend effect’ voor huisartsbezoeken te creëren door een financiële drempel op te werpen. De eerstelijnszorg moet zo laagdrempelig mogelijk blijven. De redenering van de artsenvakbonden is kortzichtig en kijkt niet naar de langetermijneffecten.